Ilmu itulah gemala sakti,
Sinarnya cerah cahaya sejati;
Asal puncanya lamun didapati,
Sukar bercerai sehingga mati.
Harganya tidak dapat ternilaikan,
Sebuah dunia belinya bukan;
Kuasanya besar sukat digunakan,
Di laut di darat di rimba di pekan.
Masa seorang ialah taulan,
Teman berbeka, suluh berjalan;
Masa berhimpun ia pengenalan.
Hias penyata polan si polan.
Bagi yang duka ia penghibur,
Ia penerang bagi yang kabur;
Ialah kandil di dalam kubur,
Lamun dengannya beramal subur.
Ia penerang jalan ke syurga,
Ia pemuas tekak yang dahaga;
Ialah sungai ia telaga,
Laut yang luas ialah juga.
Ialah alat sangat berguna,
Idaman orang yang bijaksana;
Hamparnya luas amat saujana,
Tepinya ajal sempadannya fana.
~Pengasuh 13 Januari 1922 ~
